میراث گرانبهای امام

حتی در میان رهبران خیراندیش و مصلح جهان معاصر، بروز و ظهور فاصله قدرت، درک و فهم آنان با پیروان‌شان همواره مایه مباهات بوده است.
این شاخصان حیات بشری آشکارا به این موضوع فخر ورزیده‌اند که بسیار از زمان و معاصران خویش جلوترند؛ زیرا اصولا نخبگان با چنین تفاوتی خود را از آحاد جامعه متمایز می‌سازند و دیگران را به پیروی وامی‌دارند.

اما در این میان نادرند رهبرانی که تمامی همت‌شان مصروف کاهش فاصله‌های معرفتی بین خود و پیروان‌شان شده باشد. بدون اغراق باید اذعان داشت کارنامه رهبر و بنیانگذار انقلاب اسلامی در این زمینه بی‌نظیر بوده است. او در مقام رهبری جامعه در مواجهه با بسیاری از مسائل پیچیده و چند لایه سیاسی، زمانی درخور توقف می‌کرد تا توده‌های مردم به تشخیصی از آن خود نسبت به تک‌تک این موضوعات نایل آیند. گاه این تأملات اتهام عدم تشخیص را متوجه وی می‌ساخت و گاه اعتراضات و حتی نیش و کنایه‌های خصوصی شاگردان برجسته‌اش را در پی داشت. اما به رغم این گونه ناملایمات هرگز از مشی اولویت بخشیدن به ارتقای شأن توده‌های مردم رویگردان نشد و تا آخرین لحظات عمر به آن پایدار ماند. همین مشی موجب شد که بعد از یک دهه استقرار جمهوری اسلامی در ایران با هدایت وی، مردم به شاخص‌هایی روشن دست یابند و بر این اساس حتی مقهور شخصیت‌های باسابقه و علم و عمل آنان نشوند، بلکه با سنجه شاخص‌ها، عملکردها را محک زنند و به تثبیت و تقویت قوت‌ها یاری رسانند و مانع شکل‌گیری بدعت‌ها و رویه شدن ضعف‌ها شوند.

ملت ایران امروز پس از نزدیک به 4دهه از پیروزی انقلاب اسلامی به رغم تلاش‌های بدخواهان استقلال کشور برای سطحی کردن مجدد جامعه، در مورد همه شخصیت‌های برجسته و پرسابقه سیاسی و فرهنگی به‌طور نسبی ارزیابی دارد و برهمین اساس می‌توان ادعا کرد که سقف رشد فکری جامعه محدود به قامت نخبگان نشده است. برخی از جریانات سیاسی از این میراث گرانبهای امام خمینی‌(ره) رنجورند و آن را سدی در برابر حاکم سازی تمایلات به جای اصول می بینند. این جریانات نقد داشتن مردم بر تمامی مقامات برجسته را ایرادی جدی تبلیغ می‌کنند و چنین می‌نمایانند که پذیرفته نیست که همه مقامات ایراد داشته باشند؛ بنابراین عیب را می‌بایست در جای دیگری جست. درحالی که متوقف نماندن جامعه در شخصیت‌هایش بدون شک قوتی بزرگ و دستاوردی عظیم برای ملت ماست، زیرا به گواه تاریخ بسیاری از تحولات بزرگ اجتماعی و سیاسی توسط عواملی از نسل اول همان جنبش‌ها زمین‌گیر شد. البته این بدان معنی نیست که قدردان زحمات و جنبه‌های مثبت عملکرد تلاشگران عرصه سیاست نباشیم بلکه صرفا مصون نگه داشتن جامعه از لغزش‌ها، خطاها و ضعف‌های نخبگان است. رهبر سفر کرده انقلاب اسلامی به‌عنوان بی‌نظیرترین سیاستمدار صادق در پایبندی به پیمان خویش با ملت‌های مظلوم همواره تلاش کرد در کنار مردم حرکت کند و از فاصله‌ها بکاهد و شأن خود را در خدمت به محروم‌ترین اقشار جاودانه کرد و نه در پیشتاز و جلودار بودن. یادش جاودانه و راهش پررهرو باد.